Rebeca Baceiredo (Ourense, 1979) é licenciada en Ciencias da Comunicación pola USC e doutora en Filosofía con premio extraordinario coa tese "Achegas ontoéticas para a liberación do suxeito. Unha aproximación a partir da filosofía de Gilles Deleuze". Ten un mestrado en Arte Contemporánea e un posgrao en Teoría e Práctica da Interpretación. En 2006 gañou o premio de ensaio Ramón Piñeiro co libro "O suxeito posmoderno. Entre a estética e o consumo" (2006). Dende entón publicou máis ensaios: "A revolución non vai ser televisada" (2013), "Capitalismo e fascismo. Psico-ontoloxía da escravitude" (2013), "Oiko-nomía do xénero. Relato das clausuras" (2016), "A verdade errada e a representación errante" (2018), "Técnica e política da Antiguidade à era neoliberal" (2018), "Animais de estimação e bestas de companhia" (2019), "Como não ser, tranquilamente, human@s" (2021), "Clarice Lispector: travesías cara a nada" (2022) ou "Os corpos inscritos e os textos escritos. Xénero, moda e literatura" (Xerais, 2023). En poesía publicou: "O canto da Sibila" (2016) e "Libro de horas" (2019). Ten tamén obra narrativa: "Éxodo" (2020) e prosa poética coma "E meterei a miña Lei no seu peito (2014)", "(repeat to fade)" (2021) ou "Who the fuck is Alice?" (2022), unha proposta a partir dunhas series fotográficas analizando a creación do xénero. Participou en congresos internacionais e estatais de filosofía e dedícase á docencia.