O fin dun canto

Tendas

Sinopse

Xosé Luís Méndez Ferrín (Ourense, 1938) é un dos autores máis representativos da nosa literatura. Como narrador, articulista, investigador e historiador da literatura, ten editada unha importante lista de títulos. Sendo Voce na néboa (1957) o primeiro libro de poemas de Ferrín, a publicación de Con pólvora e magnolias (1976) e de Estirpe (1994) constitúen referencia decisiva no noso lirismo. A comenzos de 1982 aparece por vez primeira a obra que hoxe editamos: O fin dun canto. Nela, a alianza entre a poesía revolucionaria con aqueloutra de luxos sensoriais continúa mostrándose en tódalas súas posibilidades. A reivindicación política, a nostalxia polo paso do tempo, a paixón erótica... son eixos temáticos tratados sempre desde un dominio excepcional dos recursos expresivos da linguaxe.

Colección

Biblioteca das letras galegas
Código

1342040
I.S.B.N.

978-84-7507-913-4
Publicación

30/08/1995
Clasificación IBIC

DCF
Formato

Papel
Páxinas

112
Tamaño

19 x 13 cm

Autor/a

X. L. Méndez Ferrín

X. L. MÉNDEZ FERRÍN (Ourense, 1938) é unha figura cimeira da cultura galega contemporánea. O seu labor abrangue os ámbitos da narrativa, da crítica, da investigación, do pensamento e da acción política e social. Doutor en Filoloxía, recibiu premios como o Celanova Casa dos Poetas, o Premio Trasalba, o Premio Irmandade do Libro ao Autor do Ano, o Premio da Crítica Española, o Premio Losada Diéguez ou o Premio Nacional da Cultura Galega. É autor dunha obra compacta, unitaria, que abala entre a realidade e a fantasía, e creou espazos literarios de referencia para o ámbito da cultura. A súa obra narrativa iniciouse hai cincuenta anos con Percival e outras historias (1958), e desde aquela publicou títulos tan emblemáticos como O crepúsculo e as formigas (1961), Arrabaldo do norte (1964), Retorno a Tagen Ata (1971), Elipsis e outras sombras (1974), Antón e os inocentes (1976), Crónica de nós (1980), Amor de Artur (1982), Bretaña, Esmeraldina (1987, 2007), Arraianos (1991), ou No ventre do silencio (1999). Como poeta, logo de Voce na néboa (1957), Antoloxía Popular (1972) e Sirventés pola destrucción de Occitania (1975), o poemario Con pólvora e magnolias (1977) provocou un revulsivo na poesía daquela altura e mudou o seu rumbo. Logo viñeron títulos como Poesía enteira de Heriberto Bens (1980), O fin dun canto (1982), Erótica (1992), Estirpe (1994), O outro (2002), Era na selva de Esm (2004) e Contra Maquieiro (2005). No ano 2024, Anxo Angueira compilou toda a súa obra poética no volume Poesía reunida (2024). Para o público xuvenil publicou Arnoia, Arnoia (1986), incluída na Lista de Honra do IBBY en 1988.

Ver ficha