Rosalía de Castro
(1837-1885) é a figura máis relevante da literatura galega, autora dunha obra
inmortal capaz de sobrepasar o seu tempo. Nesta edición, a profesora Helena
González, realiza unha extraordinaria antoloxía da Rosalía feminista,
aquela que foi pioneira a pesar do desprezo que sufriu no seu tempo
Partilla este libro
Sinopse
A poesía de Rosalía de Castro agroma nun triángulo de furias: a reivindicación das mulleres; a meniña gaiteira que tatexa palabras inaugurais dunha nación non prevista; e a ira contra a precariedade, a compaixón polas persoas inocentes e tristes, a certeza da vulnerabilidade. Nese triángulo de furias afírmase a Rosalía feminista. Dálle voz á moza, á violada, á solteira, á vella, á nai obrigada a deixar o fillo só, ás mulleres confinadas entre o amor romántico e unha idea estreita de familia. Avisa dos perigos do gaiteiro da festa, do emigrante que non ha volver, da violencia do poder. Defende a xustiza pola man. E crea a viúva de vivo: esa muller soa, sen rostro, sen amor e tamén sen amo que resolve, como unha Penélope navegante, deixar de agardar.
Colección
POESÍA
Código
1322259
I.S.B.N.
978-84-9121-476-2
Publicación
14/02/2019
Clasificación IBIC
DCF
Formato
Papel
Páxinas
168
Tamaño
22 x 14.5 cm
Colección
POESÍA
Código
1378524
I.S.B.N.
978-84-9121-956-9
Publicación
14/02/2019
Clasificación IBIC
DCF
Formato
HTML5_BLINK
Autor
Rosalía de Castro
Rosalía de Castro (1837-1885) é considerada como a escritora nacional de Galicia e a publicación de «Cantares gallegos» (1863) tense como o inicio do denominado Rexurdimento. Filla da fidalguía rural galega, na vida de Rosalía considéranse decisivos para a súa formación intelectual o paso polo Liceo de la Juventud en Compostela e a posterior experiencia madrileña. Foi en Madrid onde publi-cou a súa primeira obra («La Flor», 1857) e onde coñeceu e casou con Manuel Murguía (1858). A súa vida a partir de aquí coñeceu unha grande itinerancia e unha intensa dedicación á escrita. En prosa e en verso, en galego e castelán, a obra de Rosalía de Castro ocupa un lugar moi relevante nas letras europeas do século XIX. Os seus manifestos feministas («Lieders» e «Las literatas»), o seu avanzado pensamento político e social («Follas novas», «El caballero de las botas azules») ou a súa decidida posición crítica como intelectual convértena nunha figura literaria que concita sempre un renovado e múltiple interese. Caracterizada por unha persoal retórica e unha orixinal estratexia en que se modernizan os pactos co lector, tanto os do romanticismo coma os do realismo, a padronesa afondou como poucos nalgúns dos conflitos dialécticos da súa época e nas profundidades abisais da subxectividade do eu, como proban «Follas novas» e «En las orillas del Sar». Fiel á súa Terra de Iria, a pesar de tanto vagar, pasou nela os seus derradeiros anos de vida e nela compuxo esta última obra, capital na súa produción. Enterrada no cemiterio da Adina en Iria, os seus restos foron trasladados a San Domingos de Bonaval, no que hoxe é o Panteón de Galegos Ilustres.
Helena González Fernández (Vigo, 1967) é profesora titular de literatura galega na Universidade de Barcelona e investigadora do Centre Dona i Literatura; especializouse en poesía contemporánea e crítica literaria feminista. En 1999 defendeu a súa tese de doutoramento, «Mulleres atravesadas por unha patria. Poesía galega de mulleres entre 1975 e 1997». Entre os seus libros cómpre citar «Luís Seoane: vida e obra» (1994), «Unha lectura de Códice calixtino de Luz Pozo Garza» (Xerais, 1997), a edición crítica de «De catro a catro» (1998) de Manuel Antonio e «Rosalía feminista» (Xerais, 2019). Como antóloga preparou unha escolma da poesía de Rompente con Iris Cochón, «Upalás» (Xerais, 1998), «Rías de tinta» (1999) con Marta Segarra e Francesco Ardolino, e mais «A tribo das baleas» (Xerais, 2001), unha antoloxía trilingüe da poesía galega dos anos 90. Entre os seus artigos máis recentes salientan as colaboracións en «Escrita e mulleres. Doce ensaios arredor de Virginia Woolf» (2003), e mais na «Breve historia feminista de la literatura española (en lengua catalana, gallega y vasca)». Vol. VI (2000) coordinado por Iris Zavala. Forma parte do equipo de redacción dos catro volumes do «Diccionario da literatura galega» (1995-2004) dirixido por Dolores Vilavedra, e traduciu ao galego «Capital da dor» de Paul Éluard, con Laurence Brault e «Vista Chinesa» (Xerais, 2025), de Tatiana Salem Levy. Pertence ao consello de redacción do «Anuario Grial de Estudos Literarios Galegos», onde colabora desde 1992 cunha panorámica anual de poesía, e mais «Lectora. Revista de Dones i Textualitat». Na actualidade desenvolve o seu labor como crítica literaria en «Grial». Foto da autora: Ramon Moretó.